Zeeweegbree smaakt prima, vraag het maar aan de rotganzen! De plant komt voor in kweldervegetaties en op dijken. Om te kiemen heeft zeeweegbree zoet water nodig, maar daarna kan hij in een zoute omgeving leven. De plant groeit vooral op zeedijken en kwelders. Hij is in Nederland vrij algemeen in het deltagebied en het waddengebied. Ook komt hij voor op enkele plaatsen langs het IJsselmeer in Friesland. Op natte, slikkige plekken is de zeeweegbree een grote plant met brede getande bladeren. Op droge plekken waar het zoutgehalte wisselt is het een kleine plant met smalle gaafrandige bladeren.
meer namen
Verwarring met schorrenzoutgras
De bladeren van zeeweegbree kan je eten, rauw of gekookt. Maar gezien het toch wel een zeldzame plant is, is het toch af te raden om te gaan wildplukken. Bovendien kun je de niet-bloeiende plant verwarren met schorrenzoutgras die giftig is. Schorrenzoutgras groeit in hetzelfde habitat als zeeweegbree en heeft ook van die typische lintvormige bladeren. Tip om ze uit elkaar te houden? Kneus een blaadje tussen je vingers en ruik. Schorrenzoutgras geeft een sterke frituurgeur af, die bij een zeeweegbreeblad helemaal niet zo sterk aanwezig is.
fitis-zeeweegbree-1-sd.JPG
Zeeweegbree is zeer zeldzaam in Vlaanderen. Het grootste deel van de vindplaatsen situeert zich op de brakke schorren langs de Schelde stroomafwaarts van Antwerpen. De overige groeiplaatsen bevinden zich in de schorrengebieden langs de kust: de IJzermonding te Nieuwpoort, de Baai van Heist en het Zwin te Knokke.
