Zeekool

Zeekool groeit liefst op kiezelstranden en rotskusten waar de zaden in het vloedmerk ontkiemen. Het kan tegen zoute sproei, maar wil niet regelmatig overspoeld worden door zeewater. Zeekool is één van de weinige planten die als groente kan worden geteeld op akkers met zout of brak grondwater. Dit verschijnsel kom je vaak tegen achter de zeedijk: het zeewater sijpelt dan onder de dijk door. Een boer op Texel ging in 2007 de markt op met deze groente, die hij op experimentele schaal had geteeld . Dit avontuur was -ook in culinair opzicht- een succes. Het experiment kan nu met steun van het Waddenfonds op veel grotere schaal worden voortgezet. Wellicht biedt de teelt van zeekool voor veel meer boeren met brakke grond een welkome aanvulling in de bedrijfsvoering. In Engeland teelt men zeekool al veel langer als groente. Het zijn de stengels die gegeten worden. Zeekool is rijk aan vitamine C, minerale zouten, zwavel en jodium. De bladeren zelf werden vroeger gebruikt om wonden te helen. De zaden dienden als wormkuur.