Zeeaster is een smakelijke plant. De planten worden gegeten door ganzen, schapen en mensen. Bijen bezoeken de bloemen graag en zaadetende vogels zoals sneeuwgorzen eten de zaden. Die zaden kunnen twee weken in zee ronddrijven, ergens aanspoelen en dan ontkiemen als er een beetje zoet water is. Daarna kan de zeeaster onder zoute omstandigheden groeien op plekken waar andere planten dat niet kunnen. Zo heeft hij weinig concurrentie. Zeeaster wordt als zilte zeegroente geteeld.
meer namen
Verspreiding en habitat
Zeeaster is een plant van zoute en brakke standplaatsen. Vooral op slikkige kwelders kan hij massaal groeien. In de Dollard worden de zeeasters manshoog. Ook binnendijks staat hij langs brakke sloten en op andere plaatsen waar zout water uit de grond komt. Zeeaster komt voor langs de gematigde kusten en in zoute gebieden van heel Eurazië.
fitis-zeeaster-3-sd_02.jpg
Onmisbare voedselbron
Zeeaster is een onmisbare voedselplant voor twintig soorten insecten: motten, vliegen, kevers, wespen en bijen. De schorzijdebij kan ook niet zonder de zeeaster. Deze soort maakt nesten in zandige plekken op de kwelder, en bepleistert die met slijm. Dat ziet er zijdeachtig uit, vandaar de naam. Ook voor mensen is zeeaster een lekkernij. In Zeeland wordt de plant gekweekt voor consumptie. Bij de groenteboer liggen de bladeren van zeeaster in het rek onder de naam 'lamsoren". Dat is verwarrend, want echte lamsoor is een heel andere plant, met bladeren die niet te eten zijn.
fitis-astermonnik-sd.jpg
