Kunstriffen

In Nederland is in 1992 een experiment met vier kunstriffen in de Noordzee begonnen, ruim 8 kilometer uit de kust bij Noordwijk, naast het REM-eiland. De riffen zijn 1.60 meter hoog, hebben een diameter van 12 meter en zijn 14 meter lang. Ze liggen 50 meter uit elkaar op een diepte van 18 meter. De kunstriffen bestaan uit 112 ton basaltstortsteen uit Noorwegen. De kosten bedroegen 41.000 euro. Rijkswaterstaat begon de proef vooral om de biologische effecten te bestuderen. Het rif ligt te diep om als golfbreker te fungeren.Na de aanleg is al een aantal malen gedoken (vijf maal per jaar) en de eerste resultaten kwamen goed overeen met de verwachtingen. De eerste 'kolonisten' waren hydroïdpoliepen, die een week na plaatsing al op het rif groeiden. Ook Noordzee-krabben en zeesterren hadden het rif toen al ontdekt. Na een maand verschenen zeepokken en zeeanjelieren. In 1993 raakten de kunstmatige riffen vrijwel helemaal begroeid en vormden zee-anemonen de grootste bedekking. Op elk rif woonden na verloop van tijd naar schatting ongeveer 30 Noordzee-krabben. Verder is het opmerkelijk dat inktvis-eieren zijn aangetroffen. De belangrijkste ontdekking is de naaktslak Polycera. Die was is in Nederland nog niet eerder waargenomen.Rijkswaterstaat besloot in maart 1996 te stoppen met het experiment bij Noordwijk.In vergelijking met kunstriffen in Engeland was de toename van het aantal soorten laag, daar werden twee keer zo veel soorten fauna geteld. In het Belgische deel van de Noordzee zijn in 2013 twee kunstriffen aangelegd tussen de masten van een windmolenpark. De fauna ontwikkelde zich hier in het eerste jaar op een manier die vergelijkbaar was met het kunstrif uit het Nederlandse experiment.