Ho Bugt

De Ho Bugt is een interessant gebied omdat de natuurlijke processen hier nog ongestoord verlopen. Het eiland Langli en omgeving is als referentiegebied voor de Waddenzee aangewezen.

De Noordzee-kant van Skallingen bestaat uit zandstrand en duinen. Richting Waddenzee strekken de polders en buitendijkse kleigronden met hun natuurlijke geultjes zich uit.
De brede lage kwelder van Skallingen is in de 20e eeuw op natuurlijke wijze ontstaan. Tot 1900 was het schiereiland een hoge zandplaat. In korte tijd vormde zich uit de zandbank Skallingen het gelijknamige schiereiland met zijn brede kleigronden. In 1976 werd Skallingen door het Deense ministerie voor milieuzaken aangekocht en werd het een natuurgebied.

De rivier Varde Å mondt via de Ho Bugt in de Waddenzee uit. Deze riviermonding is de enige in het waddengebied zonder dammen en dijken. Tot 12 kilometer stroomopwaarts zijn er effecten van het zoute zeewater. Door de afwisseling van zout en zoet water is een gevarieerde brakwaterplantengroei ontstaan. Rond de Varde Å liggen moerassen, kleigronden en kwelders, die bij hoge waterstanden overstromen. Op de rand van de hoger gelegen zandgronden liggen boerderijen. Iets verder stroomopwaarts ligt de stad Varde.