Halligen

Om zich tegen stormvloeden te beschermen werpen de kustbewoners kunstmatige aarden heuvels op. De bewoners van de Halligen leven nu nog altijd op terpen. De huizen van de Halligen hebben een schuilkamer op de eerste verdieping. Zodra de terp klaar was werden sterke eiken palen tot diep in de wadbodem geslagen werden. Ter hoogte van het dak werden deze pijlers met dwarsbalken verbonden. Dit geraamte werd vervolgens met bakstenen gevuld. Zo'n huis met pijlers heeft als voordeel dat bij stormvloeden de zolder een veilige vluchtplaats is. Als de muren kapot geslagen worden houden de pijlers het dak en de zolder op hun plaats. Na de stormvloed van 1962 werden de terpen van de Halligen tot 3 meter boven gemiddeld hoogwater opgehoogd. De terpen moeten nog meer opgehoogd worden omdat het aantal zware stormen toeneemt en de zeespiegel stijgt.

De bewoners van de Halligen waren traditioneel boeren, die hooi en vee verkochten op het vasteland. Ze visten voor eigen gebruik, en gebruikten koeienmest als brandstof. Vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw kwamen er toeristen naar de Halligen, en er zijn ook nieuwe bewoners gekomen, die ergens anders werk hebben. Voor de hechte gemeenschappen op de Halligen was dat niet zo goed.

Biikebrennen is een traditie op 21 februari. dan worden grote brandstapels aangestoken. Het was ooit een heidens offerfeest. In de 17e eeuw was het het afscheidsfeest voor de mannen die de zee op gingen. Nu is het een feest voor jongeren. Op oudejaarsavond lopen de kleine kinderen zingend de huizen langs met een rommelpot, een soort muziekinstrument, en trommels. Ze krijgen overal snoep.