Zeealsem kan goed tegen zout water. Het zout wordt via de bladeren uitgescheiden, zodat zeealsem goed kan groeien op de schorren. Daar is deze zilvergrijze plant niet te missen. Ze groeien vaak in bosjes bij elkaar en verspreiden een heerlijke sterke geur. De plant groeit vooral op de wat hogere, zandige randen van de geulen die door het schor lopen. Je herkent de plant aan de kleur, de fijnvertakte blaadjes en de geur. Over de waddeneilandkwelders kijkend, zie je zilveren veldjes zeealsem tussen het lamsoor. Zeealsem bloeit vanaf september en is daarmee de laatst bloeiende plant van de kwelder. De gele bloemetjes zijn klein en vallen niet erg op.
meer namen
Verspreiding en habitat
Zeealsem komt aan de kusten van grote delen van West-Europa voor, van Frankrijk tot het Oostzeegebied. In België komt de plant zeer schaars voor, langs de Nederlandse kust is ze wat algemener.
fitis-zeealsem-2-sd_01.jpg
'Flooiekruid'
Zeealsem is een geneeskrachtig kruid. De geurige takjes van de plant legde men vaak in kasten bij het linnengoed en in matrassen om vlooien te verdrijven. De Texelse naam voor zeealsem is dan ook 'flooiekruid'. De Duitse naam 'Beifuss' verwijst naar het gebruik om takjes zeealsem, en andere alsemsoorten in de schoenen te stoppen om vermoeide voeten te voorkomen. Zeealsem werd vroeger ook gebruikt als wormafdrijvend middel. Zeealsem kan slecht tegen begrazing. Sinds het schapenbestand op de Duitse kwelders in de jaren negentig van de vorige eeuw met een derde gekrompen is komt de soort daar meer voor.
