Zalm

De zalm is praktisch verdwenen in Nederland, heel af en toe wordt er een gevangen. Dat was vroeger wel anders, tot in de 19e eeuw was er in het rivierengebied een bloeiende zalmvisserij. Er zijn pogingen om de zalm weer terug te laten keren in de Rijn, maar dat schiet niet erg op. Door de vele obstakels in de vorm van sluizen en andere waterwerken kunnen de vissen hun geboorteplekje niet terugvinden. Vervuiling, illegale visserij en het warmer geworden rivierwater doen de zalmen ook geen goed.

Aan het eind van de negentiende eeuw bereikte de zalmvisserij in de Nederlandse rivieren een hoogtepunt. Er werd zoveel gevangen, dat zalm toen als voedsel voor arme mensen gold. Daarna liepen de vangsten terug en in de jaren vijftig van de vorige eeuw werd nog maar af en toe een zalm gevangen in de Nederlandse rivieren. De (sport)visserij op zalm is sinds 1 juni 2000 verboden. Gevangen zalm moet onmiddelijk weer overboord en mag niet aangeland worden. Het is uitdrukkelijk de bedoeling dat deze soort weer meer gaat voorkomen in de rivieren van West-Europa.

Al zo'n 15 jaar wordt in landen als Noorwegen, Ierland, de Faröereilanden, Schotland, Canada en Chili zalm gekweekt, veel meer dan er wild gevangen worden. Er kleven diverse problemen aan het kweken van zalm. In de kwekerijen leven de vissen heel dicht op elkaar. De visluis, een parasiet die ook op wild levende vissen voorkomt, kan zich hier makkelijk verspreiden. Ze worden bestreden met zwaar giftige insecticiden, waar plankton dood aan gaat. Ook zetten de kwekers een cocktail van antibiotica, hormoon-ontregelaars, organofosfaten en antifouling in om ziektes en aangroei te voorkomen. Al deze stoffen vervuilen de zee rondom de kwekerijen.Daarnaast is de vermenging van wilde zalm met ontsnapte kweekzalm een probleem. In Noorwegen zijn al miljoenen kweekzalmen ontsnapt. Gekweekte zalmen kunnen ziektes overdragen en zich vermengen met wilde zalmen.