Bolle wangen, grote kop en ogen die nieuwsgierig alles volgen wat je doet. Het Texelse schaap kom je overal op het eiland tegen. Geen wonder want Texel is al heel lang een echt schapeneiland. De Texelaar, zoals het Texelse schaap heet, is gefokt in de 19e eeuw. Toen nog voor de wol, maar aan het eind van de 20ste eeuw werd het een vleesras. Enkele schapenhouderijen houden melkschapen en maken schapenkaas. Met de melkveehouderijen voor koeien gaat het op Texel niet goed. De afgelopen jaren zijn er al tientallen bedrijven gestopt en sommige bedrijven hebben nu vleeskoeien. Nieuw is de verkoop van het vlees van de runderen die in de natuurgebieden grazen. Op Texel is er één varkensbedrijf en er zijn nogal wat boeren die paarden hebben lopen. Niet voor het vlees, maar om op te rijden.
Texelaar
sch.jpg
Het Texelse schaap vind je op het eiland op schrale gronden, waar maar weinig eetbaars groeit, zoals in de duinen, op dijken en in weilanden die niet zwaar bemest worden. Maar ook op redelijk rijke gronden waar veel planten groeien kun je het Texelse schaap tegenkomen. Het vlees van de Texelaars heeft veel concurrentie van het goedkopere lamsvlees uit Nieuw-Zeeland. Daardoor dreigt de Texelaar van het eiland te verdwijnen. Er is een speciale stichting opgericht voor het behoud van het ras op het eiland. Restaurants hebben vaak echt Texels lamsvlees op de menukaart staan. Vers vlees is nu eenmaal veel lekkerder.
Van schaap tot tulp
lam.jpg
Niet alleen de boeren met schapen hebben het moeilijk. Ook in de melkveehouderij valt niet veel meer te verdienen. Het geld dat de boeren krijgen voor de melk, is bijna niet genoeg om ook nog de kosten die ze gemaakt hebben terug te verdienen. Dat komt omdat allerlei voorzieningen en de transportkosten op Texel duurder zijn dan op het vaste land. Daarom zijn er nogal wat schapen- en melkveehouderijen op het eiland overgestapt op akkerbouw, vollegrondsgroententeelt of de bollenteelt. Bij vollegrondsgroententeelt planten boeren in de verschillende seizoenen andere groente.
Doordat er steeds meer boeren stoppen met de veehouderij of er akkerbouw naast doen, verdwijnt er steeds meer grasland op Texel. Het typisch Texelse weide-landschap wordt daardoor aangetast. Om te voorkomen dat alles weggaat heeft de politiek een grens gesteld. Er moet minimaal 4000 hectare grasland op het eiland overblijven.
Kamperen bij de boer
boetie.jpg
Het is niet vreemd dat de Texelse boeren een zakcentje willen bijverdienen. Zo kun je tegenwoordig ‘kamperen bij de boer’. Maar boeren krijgen ook een vergoeding voor het beheer en onderhoud van tuinwallen, drinkkolken (een soort ronde waterplassen) en schapenboeten. Ook krijgen de boeren die aangesloten zijn bij de Texelse Agrarische Natuurvereniging ‘De Lieuw’ een vergoeding voor broedende weidevogels, bloemrijke akkerranden en slootkanten. Van deze vergoedingen kun je als boer niet blijven bestaan…
Bovenliggende categorieën
Vlaams Instituut voor de Zee | InnovOcean site | Jacobsenstraat 1, 8400 OOSTENDE, België
Tel. nr +32 (0)59 34 21 30 | e-mail: info@vliz.be | BTW BE 0466.279.196 | privacy en cookiebeleid
