Lauwersmeergebied

De afsluiting van de Lauwerszee was een uitdaging voor onze waterbouwkundige voorouders. De plannen voor afsluiting zijn ontstaan om de problemen van de afwatering op te lossen, en dus niet om het land tegen de zee te beschermen of om land te winnen. Door verzanding van de geulen in de Lauwerszee was de afwatering slecht, waardoor grote gebieden van Groningen en Friesland konden overstromen.

De eerste plannen over de afsluiting komen uit 1849. Pas in de jaren dertig van de vorige eeuw werd voor de Lauwerszee een commissie ingesteld die moest gaan onderzoeken of de Lauwerszee kon worden afgesloten. De stormvloed van 1953 blies de plannenmakerij nieuw leven in. Na veel geharrewar besloot de regering in 1960 om de Lauwerszee af te dammen. 

In 1969 kwam een einde aan 1000 jaar Lauwerszee. Na de afsluiting zag het Lauwersmeer eruit als een stuk van de Waddenzee bij eb. het was een zand- en slikvlakte met bochtige geulen en prielen. Het water was nog zout. Door het doorspoelen van regenwater uit het omliggende land  was het water na een paar maanden al zoet. Veel later werd ook de bodem zoeter en gingen er planten op de oude wadplaten groeien.