meer namen
Zelfverdediging
Inktvissen worden gegeten door verschillende soorten roofvissen, dolfijnen en mensen. Ze hebben drie manieren om zich te beschermen. Ten eerste kunnen ze pijlsnel achteruit zwemmen door hun 'straalmotor' aan te zetten. Via de zijkanten zuigt een inktvis water in zijn lichaamsholte. Als het moet knijpt hij zijn lichaam samen, waardoor het water uit een buis aan de onderkant uit spuit. Door deze harde straal water naar buiten te persen schiet de inktvis achteruit. Ten tweede kunnen zij een wolk kleurstof (inkt) uitstoten. Die inkt beneemt belagers het zicht en schakelt de reukzin uit. Ten derde maken ze gebruik van camouflage: ze veranderen heel snel van kleur en nemen de kleur van de omgeving aan. De zeekat wordt wel 'kameleon van de zee' genoemd. Je kunt beter een kameleon de 'zeekat van het land' noemen.
pijlinktvis-eisnoeren-08-sd.jpg
Monsters uit de diepzee
In de diepzee komen reuzenpijlintvissen voor van 14 meter lang, met armen tot zeven meter lengte en ogen zo groot als voetballen. Hoe deze dieren leven is een mysterie. Soms spoelen er dode exemplaren aan op het strand, en potvissen jagen er op. Potvissen hebben vaak littekens van gevechten met de reuzeninktvis. In 2004 is het onderzoekers gelukt om zo'n reuzeninkvis levend te fotograferen. Japanse onderzoekers volgden daartoe potvissen naar hun jachtgebied en lieten daar een stevige vislijn tot een diepte van 900 meter zakken. Als aas diende een dode kleinere inktvis en een zak garnalen. Uit de beelden bleek dat na korte tijd een reuzeninktvis het aas aanviel door er met zijn vangarmen omheen te krullen. Het dier bleef met één vangarm haken. Daarop volgde een uren durende worsteling die de inktvis uiteindelijk een arm kostte. De kraken is een zeemonster dat in oude verhalen van zeelieden vaak voorkomt. Het is een groot monster, dat op een octopus lijkt en schepen met zijn armen de diepte insleurt. Dit beest bestaat niet. Waarschijnlijk zijn de oude zeeroversverhalen gebaseerd op de reuzenpijlinktvis.
