Zeepokken: soorten, voortplanting en larven

Er zijn verschillende soorten zeepokken. Voorbeelden zijn de gewone zeepok, de brakwaterpok, de Nieuwzeelandse pok en het vulkaantje. De eendenmossel en het krabbenzakje zijn verwant aan de zeepokken.

Een zeepok is tegelijkertijd mannelijk en vrouwelijk, maar kan niet met zichzelf paren. De pok zit vast aan de ondergrond en kan zich niet voortbewegen, dus om een partner te vinden moet hij dicht in de buurt van andere pokken gaan wonen. Dat is één van de redenen dat je zeepokken meestal in groepen kunt vinden. Probleem blijft dat pokken niet uit hun huisje kunnen komen om te paren, maar gelukkig hebben ze daar een oplossing voor gevonden. Elke zeepok heeft namelijk een hele lange piemel, die ze over het muurtje bij de buurpok naar binnen kunnen steken. De pok die als eerste zijn piemel bij de buurpok naar binnen steekt is het mannetje, de andere pok is dan even het vrouwtje. Misschien is de zeepok die dit jaar het vrouwtje was, volgend jaar sneller en dan dus het mannetje.

De larven van de zeepok ontwikkelen zich eerst in het ouderdier. Daarna gaan ze in een grote groep het zeewater in, om zich later te vestigen op een harde ondergrond. Sommige zeepokken doen dat zo massaal, dat het nodig is om zeeschepen onder water regelmatig schoon te maken. De hoeveelheid zeepokken op een schip kan zelfs zo oplopen dat het schip er langzamer door wordt. Op zeeschepen wordt de aangroei van zeepokken ook tegengegaan door gebruik te maken van aangroeiwerende verf. Sommige varianten van deze verf bevatten stoffen die schadelijk zijn voor het milieu.