Sprinkhaanzangers vallen op door hun zang: een lang aangehouden geratel, dat doet denken aan een wekker of een... sprinkhaan. Het geluid lijkt harder en zachter te worden, maar dat komt omdat de vogel tijdens het zingen zijn kop heen en weer draait. Ze zijn erg onopvallend gekleurd en behoorlijk schuw, daarom is er niet zoveel bekend over deze vogels.
Namen
la
Locustella naevia
nl
sprinkhaanzanger
en
grasshopper warbler
fr
locustelle tachetée
de
Feldschwirl
Verspreiding en habitat
Sprinkhaanzangers broeden van Frankrijk tot zuid-Scandinavië, dus ook in Nederland, maar overwinteren waarschijnlijk ten zuiden van de Sahara, in west-Afrika. Ze houden van een omgeving met struiken. Het liefst moeten de struiken niet boven de twee meter uitkomen en dicht op elkaar staan. Sprinkhaanzangers komen dan ook vooral voor in duinvalleien en moerassen, op de waddeneilanden en in de Hollandse duinstreek.
