Scharhörn en Nigehörn

Scharhörn wandelt 1 tot 4 meter per jaar in zuidoostelijke richting. Aan de kant van de Elbevaargeul heeft het eiland voortdurend last van kustafslag en dreigt het in de komende jaren te verdwijnen. Al rond 1300 wordt Scharhörn genoemd. Toen was het een gevaarlijk rif voor de scheepvaart. Pas in de 20e eeuw gingen de mensen anders naar Scharhörn kijken. De betekenis van dit eiland voor vogels werd duidelijk. Vanaf 1929 werd het een natuurreservaat.
Scharhörn mag alleen onder begeleiding van een vogelwachter bezocht worden. Het eiland is belangrijk voor broedvogels en dient ook als hoogwatervluchtplaats. Hier broedt de grootste sternkolonie van de Noordzee.

Nigehörn is een kunstmatig eiland. Het werd in 1989 binnen 5 weken gemaakt. Een grote hoeveelheid zand werd toen op een zandbank ten zuidwesten van Scharhörn gespoten. Daarna werd er helm geplant  en zandschermen opgebouwd. Het is de bedoeling dat Nigehörn de broedplaatsen van het bedreigde Scharhörn overneemt en zo de grote sternkolonie veiligstelt. Je mag Nigehörn niet op. Alleen de vogelwachter van Scharhörn komt er af en toe om naar de vogels te kijken.