Makreel

Makrelen hebben geen zwemblaas. Dit stelt ze in staat om snel te duiken in diep water of om snel naar de wateroppervlakte te stijgen. Het zijn bijzonder snelle zwemmers, die veel zuurstof nodig hebben. Daarvoor moeten ze continu blijven zwemmen om er voor te zorgen dat er voortdurend zuurstofrijk water door hun kieuwen stroomt. Het totale oppervlak van die kieuwen is tien keer zo groot als het oppervlak van het hele lichaam van de makreel.

Makrelen zijn aan het eind van hun derde levensjaar geslachtsrijp. De vrouwtjes leggen in de zomermaanden ongeveer 1250 eitjes per gram lichaamsgewicht. Elk eitje bevat een oliedruppeltje, waardoor het 7 tot 9 meter onder het wateroppervlak blijft zweven. Na vier dagen komt het eitje uit en begint de larve zijn plankton-bestaan.

Bij de makreel in de noordoost-Atlantische wateren wordt een verdeling gemaakt tussen de westelijke, de Noordzee- en de zuidelijke populatie. De laatste populatie is voor Nederland niet van belang, wel voor Spanje en Portugal. De Noordzee-populatie paait in mei en juni in de centrale Noordzee en overwintert dicht bij de bodem in de wateren bij Schotland, in het Kanaal en in het Skagerak. De westelijke populatie is verreweg het grootst. Deze populatie paait van maart tot juni ten zuiden van Ierland en trekt daarna naar de noordelijke Noordzee. Deze populatie is voor de Nederlandse trawlvisserij in de wateren ten westen van de Britse eilanden het belangrijkste.