Heremietkreeften hebben een 'bloot' achterlijf. Alleen de voorkant van hun lijf heeft een echt pantser. Om hun blote achterlijf tegen hongerige dieren te beschermen, verstoppen ze het in een leeg slakkenhuis. Het hele achterlijf verdwijnt daarin, alleen de kop, de looppoten en de stevige scharen steken nog uit de opening. Bij gewone heremietkreeften is de rechterschaar groter dan de linkerschaar, bij kleine heremietkreeften is dit precies andersom. Omdat de heremietkreeft wel groeit, maar zijn slakkenhuisje niet, moeten een heremietkreeft regelmatig op zoek naar grotere behuizing. Kun je ze in het begin van hun leven nog in alikruiken vinden, al gauw voelen ze zich beter thuis in het slakkenhuis van een wulk. Op slakkenhuisjes die bewoond worden door heremietkreeften vindt je vaak zeerasp, een poliepenkolonie.
meer namen
Verspreiding en habitat
Heremietkreeften kun je in de hele Noordzee vinden. Ze leven in poelen en onder stenen laag in de getijdenzone en spoelen af en toe in grote aantallen op het strand aan.
Verschillende soorten bestek
Heremietkreeften voeden zich op verbazingwekkend veel manieren. In de bek bevindt zich een zeef waarmee ze plankton uit het water kunnen filteren. Ook kunnen ze een slijmnet uit de bek laten hangen waarmee ze plankton vangen. Piepkleine diertjes die tussen de zandkorrels op de zeebodem leven worden opgeveegd met behulp van de borstels aan hun mond. Hermietkreeften eten ook aas, net als krabben.
Vluchten, vechten en verhuizen
De achterste poten van heremietkreeften zijn omgebouwd tot haken waarmee ze zich in het slakkenhuis kunnen vasthouden. Bij gevaar trekken ze zich in de schelp terug. Het komt voor dat een heremietkreeft een zeeanemoon op zijn schelp heeft. Deze anemoon schrikt met zijn netelcellen vijanden af. Als de kreeft verhuist neemt hij de anemoon vaak mee.
Soms vechten heremieten om een leeg slakkenhuis. Er zijn namelijk de laatste tijd weinig grote schelpen beschikbaar. Dit komt doordat het niet goed gaat met de wulk. Heremietkreeften vechten door tegen elkaars huisje te tikken. Sterke heremietkreeften jagen zwakkere soortgenoten met dat gebonk uit hun huisje. De sterkere gaat er vandoor met het grotere huis, terwijl de verliezer met het krappe huisje achterblijft. Een heremietkreeft die geen grotere schelp kan vinden moet in zijn krappe huisje blijven wonen en verbouwen. Ze kunnen de rand van hun krappe slakkenhuis wat uitbouwen door de stevige korst van de zeerasp te gebruiken.
