Duinen tussen De Koog en Den Hoorn

De Seetingsnollen is het duingebied tussen de strandpalen 17 en 21. In het noordelijke deel ligt de camping Kogerstrand. In het gebied ligt het hoogste punt van Texel: een rijtje duinen van bijna 25 meter hoog, langs de Ruijslaan. Aan de oostkant is een strook duinen begroeid met dennenbos. De twee langgerekte valleien op camping Kogerstrand, langs de zee, zijn jonger dan het omringende gebied. Hier zit nog vrij veel kalk in de grond, wat te zien is aan de duindoorns en vlieren. Daar broeden nachtegalen.

Het duingebied ten zuiden van Ecomare wordt het Duinpark genoemd. Het is bedoeld voor natuureducatie. Het gebied is omheind, je kunt er alleen via Ecomare in. Na vijf uur is het er dus rustig, en er komen geen honden. Alle paden lopen van en naar Ecomare en er staan bordjes met natuurinformatie. In het gebied zijn twee uitkijkpunten. Daarvandaan heeft de wandelaar een prachtig uitzicht over het gebied, van het strand tot aan het bos. De opbouw van de duinbegroeiing is goed te zien: in de zeeduinen helm, daarna bramen, vlier en duindoorn, dan duinroosje, kruipwilg en meidoorn. In de oudere duinen groeien heide en berkjes.
In het Duinpark komen keverorchis, wintergroen en driedistel voor. De eerste twee soorten zijn vanaf het pad moeilijk te zien. Langs zandricheltjes kun je de kuiltjes van mierenleeuwen vinden. Er komen ook maar liefst vier soorten aardsterren, een markant soort paddenstoel, voor.

Tussen het Duinpark en Westerslag ligt de Bleekersvallei. Het is een ruime vallei met duingrasland en heide. De naam herinnert aan de blekerijen die hier in de buurt waren, tot 1776. Men haalde het water om linnen te bleken in deze vallei.
In de Bleekersvallei begint de Moksloot. Die is in 1880 aangelegd om het duingebied te ontwateren. Men wilde er landbouwgrond van maken. Veel valleien in de duinen stonden voor die tijd onder water. De Moksloot loopt van de Bleekersvallei naar het zuiden, tot de Mokbaai.
Door ontwatering en bemesting nam de soortenrijkdom aan planten sterk af. En de grond leverde nauwelijks iets op... In 1935 heeft Staatsbosbeheer geprobeerd de oude situatie te herstellen door de aanleg van zeven dammen in de Moksloot. Het resultaat was mager. Maar na het stoppen van de waterwinning werden de duinen toch wel weer wat natter.