Drijfnetvisserij

Zie ook

Vleetvisserij

Drijfnetten staan als een gordijn rechtop in het water, met aan de bovenkant boeien en aan de onderkant gewichten. De vis wordt gevangen doordat hij met zijn kieuwen of andere uitsteeksels in het net blijft hangen. Fijnmazige drijfnetten (vleten) werden vroeger veel gebruikt voor de haringvisserij op de Noordzee. Grootmazige drijfnetten worden tegenwoordig veel op de oceanen gebruikt voor de vangst van tonijn, zwaardvis en grote pijlinktvis. De grootste drijfnetten waren ooit maar liefst 50 kilometer lang en 15 meter hoog. Drijfnetten zijn dodelijk voor allerlei walvisachtigen.

Op de bres tegen bijvangst

Greenpeace voert al jaren actie tegen de drijfnetvisserij op de oceanen vanwege de duizenden dolfijnen die in deze netten de dood vinden. Maar het gaat niet alleen om dolfijnen. Zo bestond de jaarlijkse bijvangst van de Japanse drijfnetvisserij op pijlinktvis uit 1000 zalmen, 90.000 haaien, één miljoen tonijnen, drie miljoen andere vissen, 30.000 zeevogels, 2000 zeezoogdieren en 37 zeeschildpadden. In Europa viste een klein deel van de Franse, Ierse, Britse, Italiaanse en Deense vloot met drijfnetten in de Atlantische oceaan en op de Middellandse Zee, mikkend op tonijn en zwaardvis. Vanaf 1 januari 2002 is de drijfnetvisserij in de Europese wateren verboden. Op de Noordzee werd van oudsher al niet met grootmazige drijfnetten gevist.