Een gevangen zeewolf kan lelijk bijten met zijn scherpe, lange voortanden; vandaar zijn naam. Het zijn solitair levende bodemvissen die tot 1,2 meter lang kunnen worden. Ze leven van weekdieren (wulken, grote tweekleppigen), stekelhuidigen (zeekomkommers en zee-egels) en kreeftachtigen. Hun achterste tanden zijn kort en breed, geschikt voor het vermalen van schelp- en schaaldieren. Ze leven op rotsbodems, op 10 tot 400 meter diepte en zijn dus zeldzaam voor de Nederlandse kust.
Namen
la
Anarhichas lupus
nl
zeewolf
en
seawolf
fr
loup
de
Seewolf
meer namen
Voortplanting van vissen
Zeewolven paaien van oktober tot januari. De vrouwtjes leggen balvormige klompjes eieren op 10 tot 120 meter diepte. Het mannetje bewaakt de eieren gedurende de twee maanden dat ze rijpen. Als de larven uitkomen zijn ze ongeveer 18 millimeter lang. Jonge zeewolfjes leven vrij in de waterkolom.
Onsmakelijke kop
Zeewolf is een consumptievis, die echter niet in grote aantallen wordt aangevoerd. Het visvlees is een lekkernij en wordt vers of gerookt verkocht. Bij de visboer is de onaantrekkelijke kop van een zeewolf meestal verwijderd.
zeewolf-PW.jpg
© Ecomare, Peter van der Wolf
Verspreiding
kaart-zeewolf.jpg
© Ecomare, Sherri Huwer
