Witsnuitdolfijn

In januari 1999 zag een sportvisser op 20 zeemijl uit de kust van Texel een grote school witsnuitdolfijnen. Volgens de ervaren waarnemer ("Ik zie ze wel vaker") ging het om ongeveer vijftig dieren.Het is  moeilijk om de witsnuitdolfijn en de witflankdolfijn uit elkaar te houden als ze in gemengde scholen zwemmen. In tellingen worden deze twee soorten daarom samen geteld. In 1995 werden 11.760 witsnuit- of witflankdolfijnen geteld en daarnaast werden er ook nog 7856 dolfijnen geteld waarvan zeker was dat het witsnuitdolfijnen waren.

Sinds 1980 is het aantal in Nederland gestrande witsnuitdolfijnen enigszins opgelopen naar ongeveer 3 tot 6 per jaar. De meeste gevonden  witsnuitdolfijnen zijn kadavers in verregaande staat van ontbinding. Ze vallen in de categorie niet vers, zoals dat heet. Vreemd genoeg stranden er meer vrouwtjes- dan mannetjesdolfijnen. Dat is ook zo in Duitsland en Denemarken. Het lijkt erop dat de vrouwtjes aparte groepen vormen. In 2009 strandde op de oostpunt van Ameland een moeder met jong. De jonge dolfijn was al dood, de moeder was ernstig verzwakt. Zo verzwakt dat ze ter plekke een spuitje heeft gekregen. Voor een overzicht van alle meldingen, zie onder links.

Het voedsel van witsnuitdolfijnen verschilt per gebied. In de magen van gestrande exemplaren zat wijting, kabeljauw, schelvis, heek, haring, (hors)makreel en inktvis.