De stevige strandschelp is, zoals de naam zegt, een robuuste, middelgrote maar platte schelp. Levende of pas gestorven dieren vind je vaak na een storm of vorstperiode. Vers zijn ze wit of crèmekleurig wit, oudere exemplaren zijn vaak donker verkleurd. Die fossiele exemplaren vind je op het strand als gevolg van zandsuppleties.
meer namen
Verspreiding en habitat
De stevige strandschelp leeft ondiep ingegraven in een grove zandbodem, maar is ook los bovenop de zeebodem te vinden. In de winter graaft deze soort zich wat dieper in in de bodem, om te ontsnappen aan de koudere temperatuur van het zeewater.
Hij komt iets minder algemeen voor in de Noordzee en leeft in lage dichtheden op dieptes tussen 10 en 15 meter, op de ruggen van de zandbanken. De soort leeft meestal op enige afstand van de kust, waardoor levende exemplaren niet heel vaak aanspoelen. Maar boven Texel, bij Vlieland en bij de Hoek van Holland durven ze al eens vaker te vinden zijn, omdat ze daar plaatselijk dichter bij de kust leven.
Op andere plaatsen waar hij voorkomt, van IJsland en Noorwegen tot Marokko en de Middellandse Zee zit hij vaak diepere wateren tot 50 meter diep. De stevige strandschelp filtert, net als vele tweekleppigen, plankton uit het water om zich te voeden.
3057_stevige-strandschelp_Worms-Filip-Nuyttens_1200.jpg
Herkennen lijkt een hele klus
Het is best pittig om de stevige strandschelp te onderscheiden van de andere strandschelpen. Toch zijn er enkele mogelijkheden:
Ten eerste lijkt de stevige strandschelp qua grootte nog het meest op de grote strandschelp. De andere strandschelpen (ovale, halfgeknotte en Amerikaanse) zijn echt wel een heel stuk kleiner (maximaal tot 3.5 cm).
Daarnaast is, zoals de naam doet vermoeden, de stevige strandschelp wat robuuster en dikker dan de andere strandschelpen. Bij de stevige (en ovale) strandschelp vallen enkele grovere groeilijnen op. Bij grote strandschelp zijn er enkele regelmatig fijne groeilijnen te zien. Vers zijn ze creme-wit gekleurd, zonder kleurbanden. Fossile exemplaren zijn vaak donker der verkleurd. Die fossiele exemplaren vind je op het strand als gevolg van zandsuppleties.
Op de afgeplatte delen links en rechts van de top zit bij de stevige strandschelp een waaiervormig groevenpatroon. Ook de halfgeknotte strandschelp heeft die. Bij de ovale, de grote en Amerikaanse strandschelp zijn er geen waaiervormige groeven te zien rond de top van de schelp.
De stevige, grote en ovale strandschelp zijn allen ovaal afgerond en symmetrisch van vorm. De halfgeknotte en de Amerikaanse strandschelp wijken dan duidelijk af door de heel typische driehoekige vorm.
Kenners kijken dan weer naar de indrukken die de mantel en de sluitspier in de schelp heeft nagelaten. Bij de stevige (en ovale) strandschelp komt de mantelindruk wel twee keer zo ver als de erbovenliggende spierindruk. Dat is een heel stuk verder dan bij de halfgeknotte.
strandvondsten_50a-Stevige-strandschelp_Misjel-Decleer_1200.jpg
Eetbaar
Ook de stevige strandschelp wordt gegeten. Zeker in Spanje en Portugal, waar deze ook veel bevist wordt (clica, amêijoa branca).
