In tegenstelling tot die van andere, beruchte zee-egels uit de Middellandse Zee zijn de stekels van de zeeappel niet giftig. Maar het is toch niet verstandig om op een zeeappel te gaan staan: ze kunnen lelijk prikken. Zeeappels hebben een bijzondere mond, genaamd de 'lantaarn van Aristoteles'. Het is een soort grijparm met beweegbare tanden onderin. Het lijkt wel wat op zo'n grijparm van een kermisattractie waarbij je een horloge uit een bak moet vissen. Ze gebruiken hun mond om voedsel van de bodem los te schrapen, stukken voedsel af te bijten en om voedsel op te dreggen.
meer namen
Verspreiding en habitat
Zeeappels komen algemeen voor in de Noordzee, tot op 100 meter diepte. Vroeger werden ze ook veel in de kustwateren gevangen, maar sinds 1980 is de soort daar zeldzaam. Ze leven vooral op harde ondergrond, zoals strekdammen, pieren, dijken en wrakken. In de Oosterschelde komen zeeappels algemeen voor, vanaf de laagwaterlijn.
