De naam otterschelp berust op een schrijffout. Het schelpdier heeft niets met otters te maken, maar de bioloog die de soort als eerste beschreef wilde het beest Lutaria noemen, (naar lutum = slik), maar hij schreef per ongeluk Lutraria. Lutra betekent 'otter'. Vroeger spoelden alleen losse, fossiele schelpen van deze soort aan, maar sinds het jaar 2000 zijn er volop verse exemplaren op de Nederlandse stranden te vinden. Hieruit blijkt dat de soort is teruggekeerd in de Noordzee.
meer namen
Verspreiding en habitat
Otterschelpen komen voor langs de kust van Noord-West Europa van Noorwegen tot de Middellandse Zee en ook in West-Afrika. In de Noordzee leven ze diep (tot 40 centimeter) ingegraven in de zandige of slikkige zeebodem.
fitis-otterschelp-sifo-1-sd.JPG
Massa-strandingen
Na een (winter)storm kunnen levende otterschelpen massaal op het strand aanspoelen. Op 11 februari 2011 gebeurde dat op Texel. Het waren er zoveel dat de schelpen zelfs de voorpagina van de Texelse Courant haalden. Voor de meeuwen vormen de aangespoelde dieren een waar feestmaal.
fitis-otterschelpen-04256-sd.jpg
Gaten
Wanneer er veel otterschelpen zijn aangespoeld, zitten er soms exemplaren tussen met vreemde gaten. Die gaten zijn aan de binnenkant breder dan aan de buitenkant. Texelse onderzoekers wilden graag weten waar die gaten door veroorzaakt werden en deden een testje. Wanneer ze met een hamer en een grote spijker op de buitenkant van een otterschelp tikten kregen ze net zulke gaten in de schelp. Volgens de onderzoekers zijn de schelpen daarom waarschijnlijk door meeuwen aangepikt. Die hebben geen handen, ze onderzoeken de eetbaarheid van aangespoelde dieren met hun snavel.
