Bonte strandloper

Bonte strandlopers zwieren vaak in grote groepen door de lucht. Dat is prachtig om te zien. Toch vraag je je weleens af waarom deze vogels niet botsen als je ze zo ziet gaan. Vogels hebben een veel beter gehoor en zicht dan zoogdieren en hebben ze uitstekende reflexen. Dat helpt! Uit computermodellen blijkt dat vogels in grote groepen zich aan drie regels houden; voldoende afstand, de vliegrichting wordt afgestemd op nabij vliegende individuen en ze sturen in de richting van de gemiddelde positie van de vogels om hen heen waardoor ze bij elkaar blijven. Botsingen worden zo niet helemaal voorkomen, maar in grote groepen is het wel echt een zeldzaamheid.

Er zijn in totaal wel tien verschillende ondersoorten van de bonte strandloper. Die zien er net allemaal iets anders uit en leven in andere gebieden. Vier van deze ondersoorten kun je in Nederland vinden. In Nederland zie je vooral Calidris alpina alpina. Deze ondersoort broedt in Noord-Scandinavië en het westelijke deel van Rusland. Ze overwinteren van Noordwest-Europa tot in Noord-Afrika. Naast de ondersoort Calidris alpina alpina kun je in Nederland ook de doortrekkers Calidris alpina arctica (broedt in Groenland), Calidris alpina schinzii (broedt in IJsland en het Zuid-Scandinavië) en Calidris alpina centralis (broedt in Centraal-Siberië) treffen.

Bonte strandlopers zie je vooral langs de kust op zandige en slikkige plekken. In minder grote aantallen kun je ze ook wel in zoetwatergebieden in het binnenland vinden. In Nederland kun je deze vogel het hele jaar door zien. Vooral in het deltagebied en bij de Waddenzee komen grote aantallen voor. In de hele Waddenzee zijn dat er meer dan een miljoen. Bontjes broeden hier zelden. Dat doen ze voornamelijk in Scandinavië.